تالاب فصلی وراوی، شگفتی پنهان جنوب فارس
در گوشهای دنج از استان فارس و در مرز میان شهرستانهای مهر و لامرد، طبیعت جادویی خود را در قالب تالاب فصلی وراوی یا همان «شط وراوی» به رخ میکشد؛ تالابی کوچک، اما سرشار از زندگی، که هر ساله با آمدن پاییز و بارشهای موسمی، جان میگیرد و به بهشتی برای پرندگان مهاجر و عاشقان طبیعت تبدیل میشود.
این تالاب فصلی در جنوب شرقی شهر وراوی واقع شده و در حدود یک کیلومتر طول، ۵۰ متر عرض و ۳ متر عمق دارد. از آبانماه، با آغاز بارانهای پاییزی، تالاب پرآب میشود و تا پایان تیرماه سال بعد، همچون آینهای در دل طبیعت میدرخشد. هرچند تابستان گرم منطقه، آب آن را آرام آرام به زمین میسپارد، اما خاطره شور و زندگی جاری در آن را بهجا میگذارد.
اما چیزی که تالاب وراوی را متمایز میسازد، حضور پرندگان مهاجری است که از سرزمینهای دور چون روسیه، ترکمنستان، تاجیکستان و آذربایجان به این نقطه آرام میآیند. از «فلامینگوهای باشکوه» گرفته تا «پلیکانها»، «خوتکای ابروسفید»، اردکهای غواص و اردکهای شناور، همه در این تالاب میهمانند؛ البته اگر شکارهای غیرقانونی مجال ماندن به آنها بدهد.
تالاب وراوی تنها یک جاذبه زیستمحیطی نیست، بلکه یک پاتوق قدیمی برای اهالی منطقه است. در روزهای بارانی یا تعطیلات، خانوادهها به حاشیه تالاب میآیند تا در میان گلهای معطر و چشمانداز آبگیر، دمی بیاسایند. در دهه هفتاد حتی قایقهای موتوری کوچکی برای گردش گردشگران در این تالاب فعالیت داشتند و امروز نیز میدان سوارکاری شهید حسین کهنسال در نزدیکی آن، میزبان مسابقات اسبدوانی سوارکاران محلیست.
در کنار تالاب، نشانی از گذشتههای نهچندان دور دیده میشود؛ باغ کوچکی به نام «سینه باغی» که روزگاری نخلهایی زیبا توسط یکی از اهالی وراوی در آن کاشته شده بود. اکنون شاید تنها خاطرهای از آن باقی مانده باشد، اما هنوز هم این منطقه یادآور پیوند زندگی انسان و طبیعت است.
با وجود همه زیباییها، متأسفانه نبود زیرساختهای حفاظتی، کمبود بارش و گرمتر شدن آبوهوا موجب کاهش گردشگران و محدود شدن استفاده از تالاب به اهالی محلی شده است. این تالاب به دلیل آب شیرینش، منبع مهمی برای دامها و حیاتوحش منطقه نیز بهشمار میرود.
اگرچه امروز این اکوسیستم خاص و ارزشمند در معرض تهدید است، اما هنوز هم برای طبیعتگردان، علاقهمندان به پرندهنگری و عاشقان سکوت طبیعت، شط وراوی یک مقصد بکر و آرامشبخش است.
۰ نظر